Ανακαλύπτοντας τις άγνωστες Φιλιππίνες! Bohol - Panglao και ολίγον Cebu.
Είναι φορές που ταξιδεύοντας παίρνεις κάποια μαθήματα που αξίζουν περισσότερο και από το ίδιο το ταξίδι.
Για πρώτη φορά αφότου επέστρεψα δεν έτρεξα να αρχίσω να γράφω, ήθελα να καταλαγιάσουν μέσα μου όλα αυτά που ζήσαμε και έπειτα να τα διηγηθώ χωρίς συναισθηματισμό και ένταση.
Όλοι σας πιθανόν να έχετε στην κορυφή της ταξιδιωτικής σας λίστας την Ταϋλάνδη για ένα ταξίδι στην καρδιά του Ελληνικού χειμώνα σε εξωτικές παραλίες και πιθανόν να μην έχετε ασχοληθεί ποτέ με τις Φιλιππίνες.
Μια πτήση της Scootair με εκπτωτικό κουπόνι 40% έριχνε την τιμή από Αθήνα για Cebu στα 280 ευρώ μετ'επιστροφής και το έκλεισα χωρίς δεύτερη σκέψη μέσα σε ενθουσιασμό και δίχως να γνωρίζω κάτι για την περιοχή.
Αυτό το κομμάτι ενός ταξιδιού, δηλαδή η αναζήτηση και η οργάνωσή του,είναι θαρρώ που με συναρπάζει περισσότερο.
Σε λίγες μόλις μέρες διαβάσματος κατέληξα στο γεγονός ότι το Cebu δεν ήταν κάτι αξιόλογο και έπρεπε να φύγουμε μόλις φτάσουμε για το Bohol και το διπλανό νησί Panglao.
Έτσι και έγινε έπειτα από 10 ώρες πτήση μέχρι την Σιγκαπούρη που ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός μας και άλλες 3,5 ώρες φτάνουμε στο αεροδρόμιο Mactan και χωρίς να χάνουμε χρόνο βρίσκουμε ταξί για το λιμάνι στην προβλήτα 1 (Pier 1) για να πάρουμε το ferry της εταιρείας Oceanjet με κόστος 450 pesos συν 25 φόρος για ταξίδι 2 ωρών. Εδώ να πω ότι για το ταξί δώσαμε 400 pesos για μια απόσταση 13 χιλιομέτρων με κίνηση και με στάση για να αλλάξουμε χρήματα με ισοτιμία 1 ευρώ προς 57 pesos (καλύτερη όπως αποδείχθηκε 1 προς 58,5).
Οι 2 ώρες πάνω στο Ferry πέρασαν με εμάς να κοιμόμαστε όντας κουρασμένοι. Φτάνοντας τώρα στο λιμάνι του Tagbilaran συναντήσαμε τον Pier από την Δανία με τον οποίο είχαμε κανονίσει την ενοικίαση μηχανακιού κάτι που αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή για την μετακίνηση μας στα νησιά. Κόστος για μία εβδομάδα 4000 pesos, για ένα καινούργιο scooter Honda ,σχεδόν αθόρυβο, πολύ ελαφρύ και με τα απαραίτητα κράνοι για την ασφάλεια μας. Η κράτηση μας έγινε διαδικτυακά μέσα από τo εδώ !!
Δεν χάσαμε χρόνο και με σύμμαχο τους χάρτες του GPS που είχαμε κατεβάσει εκτός σύνδεσης βρήκαμε πολύ εύκολα το πρώτο μας κατάλυμα για τις 4 επόμενες νύχτες το Adriana's place μόλις 500 μέτρα από την παραλία Dumaluan στον νησί Panglao μισή ώρα από το λιμάνι του Tagbilaran. Παρόλο την καλή τιμή [12 ευρω το βράδυ] δεν το προτείνω γιατί έχει τόσα κουνούπια που δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου και επίσης όλο το βράδυ θα ακούτε κοκόρια που λες και έχουν πάθει παράκρουση να κράζουν ασταμάτητα!!
Το πρώτο δίλλημα όταν έκανα την οργάνωση του ταξιδιού είχε να κάνει με το ποιά παραλία θα επιλέγαμε την Alona ή την Dumaluan. Η πρώτη είναι άκρως τουριστική και κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει ούτε καν λόγος σύγκρισης, βέβαια όλες οι εκδρομές ξεκινάνε από εκεί και αν έχετε δικό σας μεταφορικό όπως εμείς δεν είναι άσχημο να μείνετε εκεί και να πηγαίνετε για μπάνιο στην Dumaluan σε απόσταση 5 χιλιομέτρων.
Σε αυτό το ταξίδι μας συνόδευε η ενέργεια του Cocalizer προσφορά του οποίου είναι και η ταξιδιωτική ιστορία που διαβάζετε.
Αφήσαμε τα πράγματα μας στο ξύλινο σπιτάκι που ήταν μικρό βέβαια αλλά όμορφο και φύγαμε για την δημόσια παραλία της Dumaluan. Υπάρχει κόστος εισόδου 25 pesos και 15 για το μηχανάκι.
Η δημόσια παραλία έχει ξύλινα σπιτάκια που κάθονταν ντόπιοι με τις οικογένειές τους και πολλοί από αυτούς έκαναν τα γενέθλια τους εκεί έχοντας ένα λαχταριστό σουβλιστό γουρούνι το λεγόμενο Lechon στο τραπέζι που ήταν από τα αγαπημένα γεύματα για τους Φιλιππινέζους και το τιμήσαμε βεβαίως και εμείς αρκετές φορές.
Ήταν ήδη 18:30 ο ήλιος είχε δύσει όμως την πρώτη μας βουτιά την κάναμε και επιτέλους είχαμε φτάσει στο προορισμό μας.
Δοκιμάσαμε και τις πρώτες μας γεύσεις στην ταβέρνα πάνω στην παραλία με χοιρινές μπριζόλες με υπέροχη σάλτσα και ρύζι με κόστος 2 ευρώ το άτομο.
Απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα γύρω μας και όντας οι μοναδικοί τουρίστες στην παραλία καταλάβαμε ότι η επιλογή μας ήταν καλή και ότι ακόμα αυτό το κομμάτι της χώρας έχει μείνει ανέγγιχτο από το μαζικό τουρισμό.
Είχαμε αγωνία να συγκρίνουμε το μέρος με την Alona οπότε πήραμε τα μηχανάκια και σε δέκα λεπτά βρισκόμασταν να περπατάμε με δεκάδες τουρίστες και πολλά εστιατόρια αλλά και πλανόδιους που προσπαθούν να πουλήσουν κάποια εκδρομή για τα γειτονικά νησάκια ή για τους περίφημους φαλαινοκαρχαρίες στο Cebu στην περιοχή Oslob. Καθίσαμε για να φάμε και μερικά χοιρινά σουβλάκια με πολύ μικρό κόστος και εκεί ήταν που ξεκίνησε και η πρώτη μπόρα από τις πολλές σύντομες που είχαμε στο ταξίδι μας.
Σίγουρα περίεργη αίσθηση η βροχή με τέτοιες θερμοκρασίες (24 με 29 βαθμούς) αλλά δεν είχαμε παρά να περιμένουμε για να σταματήσει. Μέσα στα φώτα από τα πολλά μαγαζιά η παραλία είχε την δική της γοητεία όσον αφορά την νυχτερινή ζωή και από την ζωντανή μουσική που είχαν πολλά εστιατόρια αλλά ήταν γεμάτη βάρκες, κόσμο, κοπέλες για μασάζ στην παραλία και δεν ήταν αυτό που προσωπικά ήθελα.
Με μεγάλη αγωνία ξυπνήσαμε το πρωί θέλοντας να κάνει μια υπέροχη μέρα ώστε να απολαύσουμε την παραλία. Πήγαμε ξανά στην δημόσια παραλία αλλά ακολουθώντας τις οδηγίες ντόπιων προχωρήσαμε δεξιά πάνω στην αμμουδιά για να βρεθούμε μπροστά στο ξενοδοχείο Dumaluan beach resort που έχει πινακίδες που λένε ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός αλλά δεν μπορεί να σας διώξει από την παραλία, έτσι το εννοούν μονάχα για τις ξαπλώστρες. Έτσι βρεθήκαμε ολομόναχοι σχεδόν σε πεντακάθαρα νερά και αμμουδιά χωρίς τα ενοχλητικά φύκια που εδώ καθαρίζουν καθημερινά χωρίς να πληρώσουμε τα 250 pesos σαν είσοδο που ζητάει το ξενοδοχείο για τις παροχές του.
Η θάλασσα είχε τραβηχτεί αρκετά καθώς και εδώ υπάρχει το φαινόμενο της παλίρροιας αλλά ήταν ευκαιρία να εξερευνήσουμε πιο βαθιά το νερό όπου ανακαλύψαμε υπέροχους αστερίες σε πανέμορφα χρώματα.
Είχαμε στις αποσκευές μας μάσκα και αναπνευστήρα και δεν έκρυβα τον ενθουσιασμό μου καθώς για πρώτη φορά έβλεπα τόσους πολλούς και σε ποικιλία μεγέθους και χρώματος αστερίες αλλά και πολλούς αχινούς, οπότε προσοχή, ένα ζευγάρι παπούτσια θαλάσσης θα ήταν η ιδανική λύση.
Μέσα σε 4 ώρες είχαμε καταλάβει την δύναμη του ήλιου που μας είχε κάψει έχοντας βάλει και αντηλιακό αλλά σε βαθμό που να μην μας ενοχλεί ακόμα. Έτσι είπαμε να πάμε με τα μηχανάκια στο περίφημο σπήλαιο Hinagdanan που βρίσκεται κοντά στην πόλη της Tagbilaran και από εκεί θα πηγαίναμε για μασάζ στην πόλη που έχει καλύτερες τιμές. Το σπήλαιο που είναι σαν φυσική πισίνα σας δίνει την δυνατότητα να κολυμπήσετε με κόστος 75 πεσος και 50 για απλή είσοδο. Όπως και να έχει αξίζει να έρθετε και προσωπικά μετάνιωσα που δεν βούτηξα στα παγωμένα βέβαια νερά του.
Η οδήγηση στο μικρό νησί ήταν απολαυστική και χωρίς καμία επικινδυνότητα. Πραγματικά από τα πιο πράσινα μέρη που έχω επισκεφθεί στην ζωή μου.
Φεύγοντας πήραμε ένα χυμό για να δροσιστούμε με κόστος 80 πεσος και φύγαμε για το χαλαρωτικό μασάζ που είχα βρεί στο Royal Thai Massage με κόστος μόλις 300 πεσος( 5 ευρώ) η μια ώρα και 250 για Ταυλανδέζικο μασάζ. Εδώ να πω ότι δεν προσφέρονται άλλες υπηρεσίες όπως στην Ταϋλάνδη από τις κοπέλες οπότε προσοχή γιατί πιθανόν να σας πετάξουν έξω.
Το μασάζ ήταν ομολογουμένως καλής ποιότητας και εξαιρετικά χαλαρωτικό αλλά σε καμία περίπτωση επιπέδου Ταϋλάνδης που αν βρείς καλό μαγαζί και όχι από αυτά με τις κοπέλες με το πρόστυχο ντύσιμο θα έχεις κορυφαία εμπειρία.
Φύγαμε όντας απόλυτα ικανοποιημένοι αλλά μια έκπληξη μας περίμενε μόλις κατεβήκαμε. Είχαμε παρκάρει παράνομα τα μηχανάκια χωρίς βέβαια να το πάρουμε είδηση και η αστυνομία μας είχε αφήσει ένα σημείωμα και είχε κλειδώσει τους τροχούς με αλυσίδες ώστε να πάμε στο τμήμα να ξεπληρώσουμε και να μας τα ελευθερώσουν. Ρωτούσαμε διάφορους για το που βρίσκεται το τμήμα αλλά ο καθένας είχε διαφορετική απάντηση μέχρι που συναντήσαμε τα παιδιά που μας είχαν κόψει την κλήση και με θετική ενέργεια τουλάχιστον από την παρέα μου, μας πήραν για να μας πάνε στο τμήμα. Προσωπικά με ενοχλεί οτιδήποτε απρόοπτο αλλά δεν κρύβω πως ζήλεψα την αντίδραση των άλλων που το είδαν χαλαρά και τραβούσαν βίντεο μέσα στην κλούβα της αστυνομίας, από τα πράγματα που πρέπει να βελτιώσω στην ζωή μου, να μην χαλιέμαι για τόσο ασήμαντα γεγονότα. Το κόστος για το παρκάρισμα ήταν 500 πεσος δηλαδή 8 ευρώ και μάλιστα είχαν φωτογραφίες που αποδεικνύεται η ενοχή μας, η ταμπέλα της απαγόρευσης για το παρκάρισμα ήταν αρκετά μέτρα από εκεί που το αφήσαμε και για αυτό δεν την είχαμε δει, όμως είχαν δίκιο. Οπότε προσοχή, πάντα ειδικά στο κέντρο της πόλης Tagbilaran η στάθμευση είναι ελεγχόμενη και καλό είναι να ρωτάτε αν μπορείτε να αφήσετε το όχημα σας.
Στην επιστροφή μας προς την παραλία είχαμε και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα καθοδόν που μας εντυπωσίασε τόσο που δεν σταματούσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες.
Είχαμε κλείσει γεύμα σε ένα εστιατόριο κοντά στο κατάλυμα μας το Bohol Coco Farm που διαθέτει και δωμάτια σε πολύ καλές τιμές αλλά όπως αποδείχθηκε και εξαιρετικό φαγητό, όντως ήταν από τις καλές ανακαλύψεις που έκανα, και δεν κρύβω ότι θα προτιμούσα το συγκεκριμένο για την διαμονή μας καθώς με την ίδια τιμή προσέφεραν και πρωινό, όμως όταν το βρήκα είχαμε κλείσει το πρώτο κατάλυμα.
Ο ιδιοκτήτης ήταν απίστευτα φιλικός και καθίσαμε επί ώρες να αναλύουμε τις συνθήκες διαβίωσης στο νησί του ,την πολιτική στην χώρα, που έχει βρεί ένα εξαιρετικό ηγέτη τον Rodrigo Duterte που δεν μασάει τα λόγια του και είναι ιδιαίτερα καυστικός με ότι τον ενοχλεί, δεν διστάζει να τα βάλει με όσους κάνουν κακή διαχείριση βρίζοντας δημόσια,όμως έχει φέρει εδώ και δύο χρόνια δωρεάν παιδεία, αυξήσεις σε μισθούς, και πολύ αυστηρά μέτρα για την διατήρηση του περιβάλλοντος. Πιο τρανό παράδειγμα το κλείσιμο για τους τουρίστες του νησιού Boracay για 6 μήνες εωσότου οι επιχειρήσεις και τα ξενοδοχεία καθαρίζουν και επαναφέρουν το περιβάλλον, έτσι ώστε να δώσει άδεια ξανά για τον τουρισμό. Είχαμε την ευκαιρία εκτός από τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες να γευτούμε και εξαιρετικά πιάτα που μας πρότεινε εκείνος και όλα τους ήταν με δικής τους παραγωγής υλικά καθώς η φάρμα του παράγει σχεδόν τα πάντα.