Ανακαλύπτοντας τις άγνωστες Φιλιππίνες! Bohol - Panglao και ολίγον Cebu.
Μελιτζάνες παναρισμένες με αλεύρι και τηγανισμένες σε λάδι καρύδας, σούπα sisilog με λαχανικά και χοιρινό σε ελαφριά όξινη γεύση , γλυκοπατάτες τηγανιτές , noodles καρύδας, χοιρινό με φρέσκα φασολάκια, άφθονο ρύζι, και για επιδόρπιο ένα υπέροχο γλυκό με μάνγκο και κρέμα μπισκότο.
Ένα υπέροχο γεύμα με την καλύτερη παρέα συνοδείας τοπικής μπύρας Red Horse της γνωστής ισπανικής εταιρείας San Miguel. Οι Φιλιππίνες έχουν δεχτεί τεράστια επιρροή από τους Ισπανούς αποικιοκράτες και είναι φανερό και στην γλώσσα τους τα Tagalog που έχει πολλές Ισπανικές λέξεις. Βέβαια να πούμε ότι όλοι σχεδόν μιλάνε Αγγλικά και ότι σε κάθε νησί υπάρχει και άλλη τοπική γλώσσα που μιλάνε οι ντόπιοι, απλά τα Tagalog είναι η γλώσσα που μιλάνε στην πρωτεύουσα Μανίλα και λόγω του πληθυσμού της είναι πιο διαδεδομένη.
Φύγαμε από την Coco Farm με τις καλύτερες εντυπώσεις και πήγαμε για χαλάρωση στο ξενοδοχείο μας καθώς αύριο θα είχαμε την πρώτη μας εκδρομή προς το νησί Balicasag με την εταιρεία Alona Diver's που προτείνω ανεπιφύλακτα. Αρχικά ήθελα παρά πολύ να κάνουμε κατάδυση στο νησί Balicasag που θεωρείται παράδεισος όμως μόνο δύτες με δίπλωμα Padi επιτρέπεται να καταδυθούν και έτσι αρκεστήκαμε στο snokerling. Κόστος τα 650 πεσος με δική μας μάσκα και αναπνευστήρα. Προσοχή ο φόρος για το νησί είναι 150 πεσος και πολλοί ζητάνε μόλις 400 για την μεταφορά σας εκεί και έπειτα θέλουν 250 για τον φόρο, 150 για τον άνθρωπο που θα σας δείξει τα καλύτερα σημεία κατάδυσης, 150 για την μάσκα και τον αναπνευστήρα, και έτσι σας βγαίνει πολύ πιο ακριβά, και όλα αυτά με πολλά άτομα σε μια βάρκα μικρή και παλιά.
Για αυτό προτιμήστε κάποιο καταδυτικό κέντρο με επαγγελματικό εξοπλισμό και σκάφος, θα σας προσέξουν ιδιαίτερα καθώς προβλέπουν σε καλή κριτική από εσάς σε αντίθεση με τους ντόπιους με τις βάρκες που δεν τους νοιάζει κάτι τέτοιο και κοιτάνε μόνο το κέρδος.
Βρισκόμαστε στις 08:00 στην παραλία Alona ώστε να ξεκινήσουμε για το νησί Balicasag και σε μισή ώρα ήμασταν στον προορισμό μας. Τα 6 άτομα που είχαν τα απαραίτητα διπλώματα βούτηξαν με τις φιάλες οξυγόνου και εμείς μετά από αυτούς με τον αναπνευστήρα. Η αλήθεια είναι ότι είχε αρκετό κύμα για να απολαύσουμε τον βυθό, που έχει πολλά είδη από κοράλλια και μικρά ψαράκια αλλά και πάνω από 300 θαλάσσιες χελώνες. Δυστυχώς είδαμε μόνο μια που περνούσε δίπλα από το σκάφος μας και όσον αφορά τον βυθό περίμενα περισσότερα ψάρια και κυρίως μεγαλύτερα. Τα παιδιά που βγήκαν από την κατάδυση τους περίπου στα 25 με 30 μέτρα μας είπαν ότι είδαν πολλές χελώνες, ένα καρχαρία και ένα τεράστιο καλαμάρι! Οπότε αν θέλετε την γνώμη μου καλύτερα κάντε την συγκεκριμένη εκδρομή μόνο αν έχετε το δίπλωμα κατάδυσης ώστε να αξίζει πραγματικά ο χρόνος που θα ξοδέψετε.
Όταν γυρίσαμε στην παραλία στις 14:00 ήμασταν πεινασμένοι και είχε αρχίσει να βρέχει δυνατά, οπότε προτιμήσαμε να καθίσουμε σε ένα εστιατόριο κοντά με κόστος για ένα ολοκληρωμένο γεύμα τα 350 πεσος το άτομο με ψάρι Τιλάπια και κρέας χοιρινό ή κοτόπουλο να περιλαμβάνεται. Σίγουρα αρκετά πιο ακριβό από ότι θα μπορούσαμε να βρούμε όμως χορτάσαμε και με το παραπάνω.
Φεύγοντας από εκεί κλείσαμε και την εκδρομή μας για τους φαλαινοκαρχαρίες στο Cebu στην περιοχή Oslob με καραβάκι που θα έφευγε την επόμενη μέρα στις 06:00 με κόστος μόλις 500 πεσος όταν όλοι την είχαν κλείσει με 600 ,700 ακόμα και 1000 πεσος!!! Για αυτό πάντα πρέπει να είστε διαβασμένοι για να γνωρίζετε τις τιμές που πρέπει να πληρώσετε.
Πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο σταματήσαμε σε ένα μικρό σούπερ μάρκετ για να αγοράσουμε κάποια σνακ για την εκδρομή μας και για να δοκιμάσουν τα παιδιά το γνωστό Balut!(20 pesos)
Πρόκειται για μια Φιλιππινέζικη λιχουδιά, ένα 18 ημερών εκκολαπτόμενο αυγό πάπιας που το βράζουν και έπειτα το τρώνε με ξύδι και αλάτι. Δεν το τόλμησα καθώς η εικόνα ήταν πολύ αποκρουστική και από γεύση όπως είπαν τα παιδιά έμοιαζε με μυαλό αρνιού, εντόσθια, και δεν ήταν τόσο κακό όσο περίμεναν.
Σίγουρα θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα τολμηροί για να το δοκιμάσετε, όπως μας έλεγαν οι ντόπιοι είναι το βιάγκρα των Φιλιππίνων!
Αν και ανησυχούσα μην έχει κάποιο από τα παιδιά κάποια στομαχική διαταραχή τελικά δεν έπαθαν τίποτα και έτσι τα ξημερώματα στις 05:30 ξεκινούσαμε από την παραλία Dumaluan για την Alona ώστε να ξεκινήσουμε για το 2,5 ωρών ταξίδι προς το Oslob. Πρώτα όμως πραγματικά θα έπρεπε να περάσουμε σαν από δοκιμασία Survivor....καθώς μας φόρτωσαν σε ένα λεωφορείο και μας πήγαν σε άλλη παραλία στην γειτονική Danao. Από εκεί για να επιβιβαστούμε στην βάρκα επειδή είχε τραβηχτεί πολύ η θάλασσα έπρεπε να περπατήσουμε μεγάλη απόσταση μέσα στην λάσπη που βούλιαζες και με τον κίνδυνο να πατήσουμε κάποιο αχινό, να ανεβούμε εν τέλει σε μια πιο μικρή βαρκούλα που με κοντάρια την έσπρωχναν με χίλια ζόρια καθώς ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο και μάλιστα με ένα αξιολατρευτο μικρό να μας δείχνει ότι εδώ τα αγόρια στην ηλικία του είναι ήδη άντρες. Όταν ανεβήκαμε στην βάρκα είχαν πλέον περάσει τουλάχιστον 2 ώρες!
Με μικρή ταχύτητα και γεμάτη κόσμο η παλιά ξύλινη βάρκα έδειχνε να χαροπαλεύει στα κύματα. Όταν εν τέλει φτάσαμε στο προορισμό μας έπρεπε εκ νέου να επιβιβαστούμε σε ένα μικρό βαρκάκι με κόστος 20 πέσος παρακαλώ ώστε να μας βγάλουν στην στεριά, το οποίο μάλιστα δεν ήταν ούτε καν βάρκα και το έσερναν τραβώντας ένα σχοινί που ήταν δεμένο στην παραλία. Έπειτα έπρεπε να πάρεις ένα τουκ τουκ δηλαδή μηχανάκι ταξί που χωράει μέχρι 4 άτομα με κόστος σταθερό τα 100 πέσος το άτομο μετ'επιστροφής για να μας πάει στο σημείο που θα κολυμπούσαμε με τους φαλαινοκαρχαρίες σε μια ομολογουμένως μεγάλη απόσταση.
Φτάνοντας ο οδηγός μας οδηγεί στο μέρος που μας ζητάνε αλλά 100 πέσος για την φύλαξη των ρούχων τα οποία βέβαια δεν θέλουμε να πληρώσουμε, αφού έχω εκνευριστεί αρκετά με όλο αυτό ζητάω από τον οδηγό να μας πάει αλλού καθώς δεν θέλουμε ντουλάπι άλλωστε η γυναίκα μου δεν θα έμπαινε οπότε θα έβλεπε εκείνη τα πράγματα. Με αποτέλεσμα να μας πάει ακριβώς δίπλα στον χώρο που πλήρωνες για το κολύμπι με τους φαλαινοκαρχαρίες 1000 πέσος και με όλους εκείνους που πλήρωσαν το προηγούμενο ποσό εν τέλει να έρχονται και αυτοί στο ίδιο μέρος. Βέβαια αν δεν έχεις που να αφήσεις τα πράγματα αναγκάζεσαι να πληρώσεις, όλα είναι έτσι κανονισμένα ώστε να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν. Τόσο πολύ κόσμο να στριμώχνονται, και γενικά ένας μικρός χαμός, χωρίς τον οδηγό του τουκ τουκ πραγματικά δεν θα βγάζαμε άκρη για να πάρουμε τα εισιτήρια και εν τέλει να μας φορτώσουν στις μικρές ξύλινες βάρκες. Τελευταία στιγμή ο Μάνος το μετάνιωσε καθώς φοβήθηκε μήπως δεν δούμε κάποιο
φαλαινοκαρχαρία και δεν ήρθε χάνοντας μια εμπειρία ζωής κατά την γνώμη μου. Αν και κανένας δεν μπορεί να σου εγγυηθεί οτί θα δεις κάποιον δεν θα το έχανα με τίποτα αν και με τόσο κόσμο και βαβούρα ήταν τραγικό.
Σύντομα ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός που σας έλεγα παραπάνω τον αποκλεισμό της περιοχής και της συγκεκριμένης δραστηριότητας για τον οποιοδήποτε ώστε να αφήσουν τα ζώα στην ησυχία τους.
Όσο συναρπαστική και να ήταν η εμπειρία, που ήταν, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το κάνουν τόσο μαζικά και χωρίς κανένα περιορισμό στον κόσμο που μόνο κακό προκαλούν. Εδώ ίσως κατανόησα την ακριβή τιμή που είχαν στην Ουγκάντα θέλοντας να προστατέψουν τους γορίλες και τους οποίους για να επισκεφθείς έπρεπε να πληρώσεις 500 δολάρια, και με συγκεκριμένο αριθμό επισκεπτών καθημερινά.
Όταν τελικά βρισκόμαστε στο μικρό ξύλινο βαρκάκι, είχαμε αγωνία για το αν θα δούμε κάποιο από τα μεγαλύτερα ψάρια στον πλανήτη με μήκος τουλάχιστον 13 μέτρα και βάρος 21 τόνους.
Δείχναμε σαν λαθρομετανάστες που ψάχνουν την γη της επαγγελίας, βλέποντας το πρώτο ψάρι από λίγη σχετικά απόσταση αισθήματα δέους και ενθουσιασμού μας είχαν κυριεύσει, οπότε ανυπομονούσαμε και εγώ και ο Μπάμπης να βουτήξουμε. Υπάρχει η δυνατότητα να μην βουτήξετε και να τους δείτε μόνο από την βάρκα με κόστος τα 500 πέσος, που κατά την γνώμη μου δεν αξίζει. Δεν έχετε πραγματικά να φοβηθείτε τίποτα παρά μόνο να είστε προσεχτικοί με την βάρκα που βρίσκεται κοντά σας μην χτυπήσετε το κεφάλι σας. Μόλις βουτήξαμε καταλάβαμε ότι υπήρχαν πολλοί τριγύρω και άνθρωποι σε μικρές βάρκες που τους τάιζαν ώστε να πηγαίνουν προς όλες τις κατευθύνσεις και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι.
Δείτε ένα μικρό βίντεο για να καταλάβετε
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που πέρασε σε απόσταση αναπνοής από δίπλα μου αυτό το θηρίο και έπειτα άλλο ένα από κάτω μου. Προσπαθούσα να τραβήξω όσο καλύτερα πλάνα μπορώ μέσα στον πανικό και τον ενθουσιασμό μου όμως βλέποντας να ανοίγει το τεράστιο στόμα του που απορροφά μεγάλη ποσότητα νερού με τροφή είχα μείνει σαν άγαλμα να το χαζεύω.
Τρέφεται φιλτράροντας την τροφή του που είναι σχεδόν αποκλειστικά πλαγκτόν αλλά και μικρά ψάρια.
Μπορεί να ζήσει περίπου 70 έτη και κατοικεί σε τροπικούς και θερμούς ωκεανούς.
Είχαμε μισή ώρα στην διάθεση μας που προσωπικά ήταν αρκετή καθώς είδαμε τουλάχιστον 5 διαφορετικούς φαλαινοκαρχαρίες και ανυπομονούσα να μοιραστώ την εμπειρία με την Βασούλα μου που είχε αγωνία όπως πάντα για να δει αν όλα πήγαν καλά. Από μακριά και με το γέλιο μου κατάλαβε ότι όλα είχαν πάει κατ' ευχήν και ένα ακόμα όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα, σίγουρα όμως για όποιον θέλει να το ζήσει σε πιο ήρεμη μορφή χωρίς τον πολύ κόσμο μπορεί να κάνει κατάδυση με φιάλες οξυγόνου, το κόστος για τον φόρο είναι 1500 πέσος χωρίς να γνωρίζω πόσα πρέπει να δώσετε για την ενοικίαση του εξοπλισμού.
Όταν τελειώσαμε με την διαδικασία κάναμε ένα ντους και φύγαμε με το οδηγό του τουκ τουκ για να μας πάει στο σκάφος για την επιστροφή.
Στην επιστροφή τώρα και όντας βρεγμένος πρέπει να κρύωσα και για τις επόμενες μέρες ήπια αρκετά χάπια για να συνέλθω και για να ελέγχω τον πυρετό που δεν υποχωρούσε ειδικά τις πρώτες μέρες με τίποτα.
Βρήκαμε παρακεταμόλη σε κάθε μικρό μαγαζί με κόστος τα 7 πέσος το τεμάχιο αλλά και ιβουπροφαίνη που ήταν πιο αποτελεσματική.
Όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πετάχτηκα σε μια ψησταριά εκεί κοντά και αγόρασα κοτόπουλο ολόκληρο στη σούβλα με 180 πέσος(3€) και πανσέτα χοιρινή με 185 πέσος, βρήκα και ένα μαγαζί που τρώνε οι ντόπιοι με κόστος για κάθε μερίδα φαγητού μόλις τα 20 πέσος (0.30 ευρώ).Τρώγοντας σε τέτοια μαγαζιά μπορείτε να ρίξετε πολύ το κόστος για το φαγητό σας.
