Ανακαλύπτοντας τις άγνωστες Φιλιππίνες! Bohol - Panglao και ολίγον Cebu.

Σήμερα η μέρα είχε πολλά χιλιόμετρα μέσα από την ωραιότερη διαδρομή που μπορείτε να κάνετε στο νησί Bohol.
Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση τα βόρεια και θα καταλήγαμε στο ξενοδοχείο μας στην παραλία Anda.

Πρώτη μας στάση το δάσος που λέγεται ότι φύτεψε ένας μονάχα άνθρωπος, [Man Made Forest] δημιουργώντας πραγματικά κάτι απίστευτο. Είχα διαβάσει για αυτό και πίστευα ότι θα ήταν κάτι μικρό όμως όταν διασχίζεις τον δρόμο με τα πελώρια δέντρα στις δύο άκρες του δρόμου καταλαβαίνεις για πόσο μεγάλο κατόρθωμα μιλάμε!

Η θερμοκρασία ήταν ιδανική χωρίς πολύ ζέστη αλλά ούτε και βροχή πράγμα που έκανε όμορφη την διαδρομή μας. Επόμενη στάση σε πολύ κοντινή απόσταση το καταφύγιο ενός πλάσματος που παρόλο που είναι μικροσκοπικό έχει γίνει σύμβολο του νησιού και όλοι σπεύδουν να το θαυμάσουν καθώς υπάρχει μόνο εδώ. Ο λόγος για το Trasier ,ένα μικρό πλασματάκι με μεγάλα μάτια συγκριτικά με το σώμα του, που δεν πρέπει να τρομάξετε καθώς οποιαδήποτε δυνατή φωνή είναι ικανή να το οδηγήσει στο θάνατο.

Με το μικροσκοπικό του σώμα, τα αυτιά νυχτερίδας και τα μεγάλα του μάτια, ο τάρσιος των Φιλιππίνων είναι πιθανόν ένα από τα πιο περίεργα ζώα του πλανήτη.
Ο τάρσιος είναι ένα νυκτόβιο θηλαστικό, συγγενής με τον λεμούριο και τον πίθηκο. Το περίεργο πάνω του είναι σίγουρα τα μάτια του, τα οποία μοιάζουν με ανθρώπινα. Τα άλλα χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν είναι ο εγκέφαλός του, που είναι μεγαλύτερος σε σχέση με το σώμα του.

Χιλιάδες τουρίστες έρχονται στο Μποχόλ για να δουν αυτά τα πλάσματα κάθε χρόνο, αλλά συχνά τα βρίσκουν σε αγχωτικές και αφύσικες συνθήκες, όπως το να εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ θα έπρεπε αυτές τις ώρες να κοιμούνται.
Διαταράσσεται ο κύκλος τους και αν δεν κοιμηθούν την ημέρα, δεν θα μπορέσουν να κυνηγήσουν την τροφή τους το βράδυ. Θα είναι πεινασμένοι δυσαρεστημένοι, και δεν θα μπορούν να αναπαραχθούν.
Ετσι όσο λιγότερο έρχονται σε επαφή με ανθρώπους, τόσο καλύτερο θα είναι για τα ίδια τα πλάσματα.

Η είσοδος κοστίζει μόλις 60 πέσος και καλό θα είναι να είστε ήσυχοι και διακριτικοί ώστε να μην προκαλέσετε κάποια ζημιά στο αθώο αυτό πλασματάκι.

Στο κατάστημα με τα αναμνηστικά βρήκαμε καλές τιμές όσον αφορά τα απαραίτητα μαγνητάκια ,αλλά ανακαλύψαμε και ένα σνακ ιδιαίτερο που ο Μπάμπης αρχικά και αργότερα εγώ δοκιμάσαμε. Τα chichaworms δηλαδή αποξηραμένα σκουλήκια με αλμυρή ή καυτερή γεύση και κόστος μόλις 60 πέσος το σακουλάκι. Ακούγεται αποκρουστικό όμως πραγματικά σαν γεύση θυμίζει γαριδάκια και είναι ότι πρέπει για να πειράξετε τους φίλους σας και τους γονείς σας, σίγουρα θα το εκτιμήσουν αν τους κεράσετε χωρίς να βλέπουν βέβαια ένα τέτοιο μεζέ!!!

Επόμενη στάση μας το καταφύγιο πεταλούδων με κόστος επίσης τα 60 πέσος. Μάθαμε πολλές πληροφορίες για αυτά τα πανέμορφα πλάσματα και ειδικότερα για τα είδη που ζουν μονάχα στις Φιλιππίνες, υπάρχουν πολλές σπάνιες που θα σας εντυπωσιάσουν, προσωπικά ξεχώρισα την μαύρη χήρα όπως την αποκαλούν λόγω του υπέροχου χρώματος της.

Έπειτα και απο αυτή την σύντομη στάση μας συνέχεια είχαν οι Σοκολατένιοι λόφοι [Chocolate Hills],ένα γεωλογικό φαινόμενο που βρίσκει κανείς μόνο εδώ.Υπάρχουν τουλάχιστον 1.260 λόφοι οι οποίοι είναι καλυμμένοι με πράσινο γρασίδι που μετατρέπεται σε καφέ (όπως σοκολάτα) κατά τη διάρκεια της ξηράς εποχής, εξ ου και το όνομα Chocolate Hills.

Έχουν προταθεί ώστε να μπούν στην λίστα της Ουνεσκο ως μνημείο παγκόσμιας φυσικής κληρονομιάς, και ασφαλώς αν συνδυάσετε την επίσκεψη σας εδώ με το Chocolate hills adventure park θα έχετε μια αξέχαστη εμπειρία.
Για την είσοδο σας απλά πρέπει να δώσετε 60 πέσος, όμως οι δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε είναι το μοναδικό σε αυτό το χώρο.
Θα χρειαστεί να ανεβείτε περίπου 240 σκαλοπάτια για να φτάσετε στο σημείο με την θέα των λόφων και εκεί μπορείτε να κάνετε ποδήλατο ακροβατώντας πάνω σε ένα σύρμα, αρκεί να μη είστε υψοφοβικοί. Το κόστος για διπλή διαδρομή είναι 450 πέσος και μπορείτε είτε με ποδήλατο είτε με σανίδα σερφ!

Θα σας αφήσουν να πάρετε την action κάμερα σας μόνο αν έχετε κοντάρι με σχοινί για να το δέσετε στο χέρι σας για λόγους ασφαλείας, αλλά σας βγάζουν και αυτοί φωτογραφίες και με κόστος μόλις 100 πέσος τις μεταφέρουν στο κινητό σας και σας εκτυπώνουν και μια της επιλογής σας.

Στην πορεία μας τώρα συναντήσαμε και ένα στάδιο για κοκορομαχίες που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο άθλημα στην χώρα με εκατομμύρια στοιχημάτων να παίζονται σε τέτοιους αγώνες!!!
Μάλιστα συναντήσαμε ένα ντόπιο που με μικρό αντίτιμο μόλις 20 πέσος μας έδειξε με περηφάνια τους δικούς του μαχητές που κοστίζουν μέχρι και 10.000 πέσος!!!!

Για 300 πέσος μπορώ να τα βάλω να παλέψουν ώστε να δείτε μία μάχη μας λέει, αφού τον ευχαριστήσαμε, αρνηθήκαμε ευγενικά και συνεχίσαμε την πορεία μας που ήταν και η πιο περιπετειώδης σε όλο το ταξίδι!

Χρειάστηκε να διασχίσουμε ένα χωματόδρομο που σε συνδυασμό με την βροχή που είχε ρίξει ήταν ολισθηρός και οι πέτρες τον έκαναν και πολύ επικίνδυνο.

Το τοπίο βέβαια ήταν μαγικό, με ορυζωνες παντού, καθόλου τουρίστες , μόνο ντόπιους να αναρωτιούνται που πηγαίνουμε και εμάς να κάνουμε επίδειξη οδήγησης πραγματικά!!! Ευτυχώς δεν μας έπιασε κανένα λάστιχο γιατί ακόμα εκεί θα ήμασταν!!!
Πήραμε αναγκαστικά αυτό το δρόμο για να πάμε στην παραλία Anda που ήταν ο τελικός προορισμός μας και αν θέλαμε να πάμε από άλλη κατεύθυνση θα έπρεπε να κάνουμε διπλάσια απόσταση πηγαίνοντας όλη την διαδρομή πίσω. Επιπλέον θέλαμε να επισκεφθούμε τους περίφημους καταρράκτες της περιοχής Can-umantad falls όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο καθώς o δρόμος ήταν πολύ κατηφορικός έως εκεί και λόγω της ολισθηρότητας δεν θα καταφέρναμε να ανεβούμε στην επιστροφή.

Αφού ζήσαμε μια πραγματική περιπέτεια επιτέλους πατήσαμε κανονικό δρόμο και το μηχανάκι πήρε μια βαθιά ανάσα!!! Φτάσαμε με την δύση του ηλίου στο ξενοδοχείο μας 1peace Guesthouse που ήταν λίγο έξω από το κέντρο της Anda πάνω στην παραλία με υπέροχη θέα και backpackers επισκέπτες. Για τα δύο βράδια μας κόστισε μόλις 34 ευρώ το δίκλινο μέσω booking όπως και όλες οι κρατήσεις μας, και ήταν το πιο οικονομικό που βρήκαμε στην συγκεκριμένη περιοχή.

Φάγαμε σε όμορφη ατμόσφαιρα όλοι μαζί οι επισκέπτες του ξενοδοχείου στην τραπεζαρία ακολουθώντας την πολιτική που έχουν να κάθονται όλοι μαζί σαν οικογένεια κάτι που μας εντυπωσίασε. Υπήρχε συγκεκριμένο μενού βέβαια κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα, αν και εγώ προτίμησα μια σούπα με φασόλια γιατί θα με βοηθούσε στη κατάσταση μου. Το μόνο κακό στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο ήταν η έλλειψη ίντερνετ. Στην κουβέντα πάνω στο γεύμα μάθαμε για ένα πάρτυ που γινόταν το βράδυ στο κέντρο της Anda με μουσική και δεν χάσαμε την ευκαιρία να πάμε να δούμε και από κοντά περί τίνος πρόκειται.
Πράγματι ντόπιοι και τουρίστες είχαν μαζευτεί στην πλατεία δίπλα στην παραλία με δυνατή μουσική και όμορφη ατμόσφαιρα, είχε και ελεύθερο ίντερνετ οπότε καθίσαμε καμία ώρα μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση μετά την τόσο μεγάλη μέρα που είχαμε.